De fanfare van honger en dorst
we liepen in Gent rond
we waren met zessen
we kwamen van nergens
gingen nergens naar toe
vanaf de terrassen
en in de koffiehuizen
bekeken we de mensen
en hun drukke gedoe
we liepen daar met ons hoofd in de wolken
en werden dan wakker met honger en dorst
en iedereen riep: kijk daar gaat de fanfare
de fanfare van honger en dorst
de fanfare van honger en dorst
we hadden geen geld
om eten te kopen
maar ze wisten voor alles
het juiste adres
mosselen bij Leentje
en frieten bij Helga
en Annie bewaarde voor ons wel een fles
en elke nacht nog net voor het slapen
de laatste vijf Franken in Eddy's jukebox
’A hard rain's gonna fall’
we zongen het allemaal samen
met de fanfare van honger en dorst
de fanfare van honger en dorst
En kwam er een vrouw
die een van ons meenam
dan namen we afscheid
en zegden vaarwel
de fanfare trok verder
met minder leden
de toon in mineur
we begrepen het wel
maar er was nooit een vrouw
die mooier kon zingen
dan onze fanfare van honger en dorst
dus het duurde nooit lang
of we waren weer samen
met de fanfare van honger en dorst
de fanfare van honger en dorst
Ach wie van ons had
toch ooit durven denken
dat ieder van ons
voorgoed weg zou gaan
we hebben toen zelf
de fanfare ontbonden
en hebben als ieder
de prijs zwaar betaald
de prijs van de vrijheid
in ruil voor wat centen
een baan bij de bank
of een auto, een kind
maar ergens in de stad
speelt de nieuwe fanfare
een nieuwe fanfare van honger en dorst
de nieuwe fanfare van honger en dorst
The fanfare of hunger and thirst
We were walking ‘round midtown,
the six of us soulmates
coming from nowhere
and heading there too
from our park benches
through coffee bar windows
we’d look at the masses
the things that they do
we would walk there
our dreams full of freedom
and then we ‘d wake up
with hunger and thirst
and everyone ‘d call out:
“look there goes the fanfare
there goes the fanfare of hunger and thirst
the fanfare of hunger and thirst”
We didn’t have money
to buy any groceries
but trusted in kindness
and knew our way ‘round
a hotdog at Louis’
leftovers from Shirley’s
she’d leave out a bottle
for us to be found
and every night
just before shuteye
the last quarters
in Eddy’s jukebox
‘a hard rain’s gonna fall’
we would sing it together
with the fanfare of hunger and thirst
the fanfare of hunger and thirst
And if a lover would come
for one of us soulmates
we’d say our goodbyes
and farewells as we should
the fanfare walked on
with fewer members
the tone set in minor
but we understood
yet no lovers we met
could ever sing fairer
then our fanfare
of hunger and thirst
and it never took long
to get back together
with our fanfare of hunger and thirst
our fanfare of hunger and thirst
Who of us
could have ever imagined
that all of us
would stay gone one day
we dissolved
our beautiful fanfare
and like all of you
what a price we did pay
the price of our freedom
in exchange for some money
a job at a bank
for better or worst
but somewhere in midtown
there’s a new fanfare singing
a new fanfare of hunger and thirst
a beautiful fanfare of hunger and thirst
Translation by Benne van der Velde
Lieven Tavernier (Gent, 12 juli 1947) is a Belgian lyricist, singer and (song)writer. Hij wrote material for a lot of well known artists, like Jan De Wilde, Thé Lau, Gerard van Maasakkers, Flip Kowlier, Jenny Arean, De Schil, Erik Van Neygen and Sabien Tiels a.o.
Tavernier went to school in Michelbeke en Brasschaat, after which he studied Greek-Latin in Kortrijk and Germanic philology at the University of Gent between 1966 en 1971. He began and ended his teaching career as a lector at the arthumaniora Sint Lucas in Gent. Long before he gained traction as a performing artist in his own right he wrote about music for the notorious magazine ‘Tliedboek’, provided columns called ‘Tlieverdje’ for the Gent student magazine ‘Campus’, reviewed books in De Morgen and published the cult novel ‘Over Water’ (a declaration of love to Gent and his life and friends there.) Many of his later columns, which he wrote for the Belgian radio 1 show ‘Het vermoeden’ and the radio 2 show ‘De gewapende man’, got bundled as well.
Until now (October 2025) he released more than a dozen cd’s, working with producers like Patrick Riguelle, Koen Gisen, Nils de Caster en Yves Meersschaert. Arguably his biggest hit and true break through as a songwriter happens in 1991 when the lyricist/singer Jan de Wilde decides to include 3 (Eerste sneeuw, De verdwenen karavaan en De fanfare van honger en dorst) of Lieven’s songs on his own cd ‘Héhé.’ In the decades that followed ‘De fanfare van honger dorst’ grew into a full on phenomenon.
The rapper Froze (Fritz Tavenier, 1988) is Lieven’s son. Their teaming up, musically, resulted into this new and modern hybrid on what many in Belgium (as well as elsewhere) view as the unofficial anthem of not only Gent, but of an entire generation.
Sources: Lieven’s own website and Wikipedia
Lieven Tavernier sings his ‘De fanfare van honger en dorst’